Były inżynier oprogramowania i projektant firmy Apple, Ken Kocienda, ujawnił szczegóły dotyczące tego, dlaczego pierwszy telefon iPhone nie był wyposażony w funkcję kopiowania i wklejania.
Kocienda dołączył do Apple w 2001 roku i był jednym z kluczowych inżynierów odpowiedzialnych za stworzenie iPhone’a z 2007 roku. Przed rozpoczęciem pracy nad smartfonem Kocienda był członkiem zespołu, który stworzył przeglądarkę internetową Safari, dzięki czemu odegrał ważną rolę w rozwoju pierwszego iPhone’a.
W związku ze zbliżającą się 15. rocznicą powstania iPhone’a były inżynier podzielił się kilkoma ciekawymi historiami na temat tego, jak Apple stworzyło swój pierwszy smartfon, w tym także o tym, dlaczego firma dostarczała urządzenie bez opcji kopiuj-wklej.
Kocienda wyjaśnia krótko, że inżynierowie Apple nie zdążyli zaimplementować funkcji kopiowania i wklejania w pierwszym telefonie iPhone.
W szczególności, zespół był już zajęty tworzeniem wirtualnej klawiatury iPhone’a i systemu autokorekty. Po wprowadzeniu urządzenia na rynek Kocienda i jego zespół postanowili w końcu popracować nad opcjami kopiowania i wklejania, ale minęło jeszcze trochę czasu, zanim funkcja ta była gotowa dla użytkowników.
Inżynier wyjaśnia, że wpadł na pomysł zintegrowania lupy z tekstem, aby użytkownicy wiedzieli dokładnie, gdzie kierują kursor, co jest niezwykle ważne w przypadku kopiowania i wklejania. Jednak nawet w przypadku klasycznej wirtualnej lupy kursor przesuwał się między literami, gdy użytkownik podnosił palec z ekranu, ze względu na naturalne migotanie.
Dlatego też Kocienda musiał opracować “rejestr historii dotyku” specjalnie na potrzeby edycji tekstu. W ten sposób po zdjęciu palca z ekranu system automatycznie wykrywał pozycję palca użytkownika po milisekundach od ostatniego dotknięcia, dzięki czemu kursor pozostawał tam, gdzie chciał go umieścić użytkownik.
Innym interesującym szczegółem dotyczącym systemu wprowadzania tekstu w telefonie iPhone jest to, że – jak wyjaśnia były inżynier firmy Apple – styl tekstu był pierwotnie oparty na WebKit. W praktyce, gdy aplikacja używała niestandardowej czcionki, wyświetlała małą stronę internetową do renderowania tekstu. Gdy pola tekstowe nie były w trybie edycji, wyświetlały statyczny obraz swojej zawartości, prawdopodobnie w celu oszczędzania procesora, pamięci RAM i baterii.
Opcje kopiowania i wklejania zostały wprowadzone wraz z systemem iPhone OS 3.0 w 2009 roku, domyślnie zainstalowanym w telefonie iPhone 3GS. Firma Apple przygotowała nawet reklamę telewizyjną podkreślającą tę nową funkcję.
Kocienda podzielił się także innymi ciekawymi faktami na temat powstawania pierwszego iPhone’a. Na przykład, urządzenie nie posiadało prawdziwej wielozadaniowości nie tylko z powodu małej ilości pamięci RAM, ale także z powodu braku pamięci wirtualnej. Inżynierowie musieli stworzyć system, aby zmusić iPhone’a do uruchamiania jednej aplikacji naraz, automatycznie przerywając inne procesy w tle w celu uniknięcia problemów z wydajnością.
Ponieważ urządzenia z ekranami dotykowymi nie były wówczas zbyt popularne i brakowało im dotykowego sprzężenia zwrotnego, zespół iPhone’a zaimplementował także wirtualny obszar większy niż przyciski widoczne na interfejsie. Dzięki temu rozwiązaniu iPhone rozpoznaje dotknięcia, nawet jeśli użytkownik nie dotknie dokładnie przycisku na ekranie. System ten jest również ważny dla funkcji autokorekty klawiatury, ponieważ identyfikuje litery otaczające literę, której użytkownik dotknął, aby zastąpić błędne słowo właściwym.
Kocienda wyjaśnia również, że postrzeganie przez użytkowników tego, czego dotykają na ekranie, różni się od rzeczywistego położenia palców, dlatego system musiał być przygotowany na ten problem.
A Ty, czy pamiętasz wczesne lata iPhone’a bez funkcji kopiuj i wklej?
