W roku 2024, ceremonia rozdania Oscarów przyniosła wiele niespodzianek, ale jedna z najbardziej zaskakujących była brak nagród dla produkcji Apple TV+.
Dwa filmy, „Czas krwawego księżyca” oraz „Napoleon”, które cieszyły się dużym uznaniem krytyków i zgromadziły łącznie 13 nominacji, wróciły do domu bez żadnych statuetek. Spodziewano się, że zwłaszcza „Czas krwawego księżyca”, film w reżyserii Martina Scorsese z udziałem Leonardo DiCaprio i Roberta De Niro, zostanie doceniony przez Akademię.
„Czas krwawego księżyca” był rozważany w wielu kategoriach, w tym za najlepszy film, reżyserię (Martin Scorsese), role aktorskie (Lily Gladstone jako główna aktorka i Robert De Niro w roli drugoplanowej), montaż, kinematografię, projekt produkcji, projekt kostiumu, oryginalną ścieżkę dźwiękową, a także oryginalną piosenkę „Wahzhazhe (Pieśń dla mojego ludu)”. Tymczasem „Napoleon” rywalizował w kategoriach za projekt produkcji, projekt kostiumu oraz efekty wizualne.
Oczekiwania były wysokie, szczególnie w kontekście ubiegłych sukcesów zarówno Scorsese, jak i zespołu aktorskiego. Niemniej, przewidywania nie przekształciły się w rzeczywistość, pozostawiając wielu zastanawiających się nad przyczynami takiego obrotu spraw.
Kontrastująco, największymi zwycięzcami wieczoru okazali się twórcy filmu „Oppenheimer”, którzy zgarnęli statuetkę za najlepszy film oraz najlepszą reżyserię (Christopher Nolan). Nagroda dla najlepszej aktorki pierwszoplanowej, za którą wielu upatrywało Lily Gladstone z „Czasu krwawego księżyca”, przypadła Emmy Stone za rolę w „Biedne stworzenia”.
Porażka produkcji Apple TV+ na tle tak znaczących zwycięstw podkreśla nieprzewidywalność nagród Akademii Filmowej i wskazuje na ewolucję gustów oraz oczekiwań w świecie kinematografii. Dyskusje na temat kryteriów wyboru laureatów i zmieniającej się dynamiki w branży filmowej na pewno zostaną pobudzone po tej niespodziewanej decyzji.
Znaleźliśmy najlepszą aplikację na iPhone z darmową muzyką z YouTube i Spotify!
Oscary 2024, choć bez wątpienia celebracją osiągnięć w dziedzinie filmu, pokazały również, że nawet najbardziej oczekiwane i doceniane produkcje mogą nie otrzymać ostatecznego uznania. Ten wynik może być postrzegany zarówno jako przypomnienie o subiektywnym charakterze artystycznych nagród, jak i zachęta dla twórców do nieustannego eksperymentowania i poszukiwania nowych środków wyrazu.
