W iOS 17.4, firma Apple umożliwiła tworzenie, dystrybucję i instalację alternatywnych sklepów z aplikacjami. Jak się okazuje jest to opcja tylko dla “bogatych”.
Mimo że na pierwszy rzut oka wydaje się to być dużym krokiem naprzód w kierunku otwartości i elastyczności, dokładna analiza zasad wprowadzonych przez Apple ujawnia istotne ograniczenia, które mogą skutecznie wykluczyć mniejszych graczy z rynku.
Zasadniczo, każda organizacja lub jednostka pragnąca założyć alternatywny sklep z aplikacjami dla urządzeń iOS, musi spełnić szereg wymogów finansowych ustalonych przez Apple. Jednym z najbardziej znaczących jest wymóg posiadania akredytacji stand-by od renomowanej instytucji finansowej z oceną A (lub jej odpowiednikiem) na kwotę 1 miliona euro. Ta suma pieniędzy, zarezerwowana wyłącznie dla tego celu, ma być gwarancją wsparcia dla deweloperów oraz klientów korzystających z nowego sklepu. Co więcej, umowa ta musi być odnawiana co roku, co stanowi dodatkowe obciążenie finansowe.
Tak wysoka kwota stawia pod znakiem zapytania dostępność takiego przedsięwzięcia dla mniejszych firm czy indywidualnych programistów. Wydaje się, że tylko przedsiębiorstwa o znaczących zasobach finansowych będą w stanie sprostać tym wymaganiom. W efekcie, pomimo pozornej otwartości na konkurencję, Apple wydaje się utrzymywać kontrolę nad rynkiem, ograniczając go do podmiotów o solidnej pozycji finansowej.
Oprócz barier finansowych, Apple wprowadziło również nowy system opłat i prowizji, który wpłynie na deweloperów aplikacji dystrybuowanych zarówno w App Store, jak i w alternatywnych sklepach. Deweloperzy będą mogli wybierać pomiędzy dwiema opcjami: zachowaniem istniejącego modelu współpracy z Apple, z jego prowizjami i ograniczeniami, lub przyjęciem nowego modelu, który oferuje większą elastyczność w dystrybucji aplikacji, ale również przynosi nowe koszty.
Nowy model umowy pozwala na dystrybucję aplikacji spoza App Store, z możliwością korzystania z autorskich systemów płatności. W tym przypadku, Apple nie pobiera prowizji od transakcji, ale wprowadza opłatę technologiczną w wysokości 0,50 euro za każdą nową instalację aplikacji, która przekroczy 1 milion pobrań w ciągu roku. To oznacza, że deweloperzy aplikacji, które osiągają duży sukces, mogą zostać obciążeni znacznymi kosztami.
Taki system opłat może być szczególnie obciążający dla twórców aplikacji typu freemium, gdzie dochody generowane są głównie z zakupów w aplikacji. Przykładowo, w przypadku aplikacji, która osiąga 2 miliony pobrań w ciągu roku, po przekroczeniu progu 1 miliona pobrań, deweloper musiałby zapłacić 0,50 euro za każdą kolejną instalację. Oznacza to dodatkowe koszty rzędu 500 tysięcy euro. W scenariuszu, gdzie użytkownicy nie dokonują zakupów w aplikacji, taki model może prowadzić do sytuacji, w której deweloperzy generują straty, a nie zyski.
W świetle tych wydarzeń, nieuniknione są komentarze i dyskusje na temat zgodności takich działań z przepisami antymonopolowymi oraz ich wpływu na przyszłość cyfrowego rynku aplikacji. Czy nowa polityka Apple przyczyni się do zdrowej konkurencji, czy raczej wzmocni dominację gigantów technologicznych? To pytanie pozostaje otwarte, a rozwój sytuacji będzie uważnie obserwowany zarówno przez branżę, jak i regulatorów rynku.
A co ty o tym sądzisz?
